Hoi allemaal,
Gefeliciteerd met P., O. en E. (en wat een mooie namen!) Ik vond het heel fijn om in de laatste weken van mijn zwangerschap jullie verhalen te lezen, bedankt voor het delen!
Op xx mei is onze dochter geboren, met een bevalling die toch behoorlijk anders verliep dan ik had gehoopt. Het is een beetje lang verhaal geworden, maar opschrijven helpt volgens iedereen met het op een rijtje zetten en verwerken van alles, dus toch maar even alles uitgetypt zo.
Het hele weekend had ik al af en toe een voorwee, de dag van tevoren ongeveer om de twee uur, en in de nacht werd ik ongeveer elk uur wakker van een wee. Die ochtend vroeg versnelde dat naar 2x per uur en daarna meteen om de 5 minuten. De verloskundige kwam, ik had eerst 2 cm ontsluiting, twee uur later 4 cm. Ik ving de weeën toen het best op zittend op de wc, op de bal of tegen de muur leunend. Toen de verloskundige voor de tweede keer weg was braken mijn vliezen en moest ik overgeven. Daarna versnelden de weeën ontzettend, tot elke halve minuut. Een weeënstorm dus. Dit was heel erg zwaar. Ik kon ze alleen opvangen door staand tegen een muur te leunen, en ze straalden uit naar mijn rug. XY wreef tijdens de weeën over mijn rug, dat hielp gelukkig erg. Tussen de weeën in kon ik alleen maar met mn ogen dicht tegen XY aan leunen/zakken, ik leek wel een lappenpop zo dreef de energie weg tussen die weeën door. Ik weet ook nog dat ik vooral heel graag wilde slapen. Niet echt nodig om mindfullnessoefeningen te doen om te ontspannen in ieder geval 😉 Was echt in een soort trance, deed ook alles met m’n ogen dicht.
De verloskundige kwam twee uur later terug, in mijn herinnering duurden die twee uur heel erg lang, ik dacht op dat moment echt dat ik het niet meer zou trekken. Ik bleek toen al 9 cm ontsluiting te hebben, dus ik was wel heel opgelucht dat het in ieder geval ergens toe had geleid. Met de verloskundige hebben we een uur gewacht op persweeën, weeën bleven elke halve minuut komen. Ik heb ze toen liggend opgevangen omdat ik qua energie niet veel anders meer kon. De baarkruk etc stonden al klaar, maar na een uur had ik nog geen stevige persweeën en bleek XX in het vruchtwater te hebben gepoept. Reden voor de verloskundige om het ziekenhuis te bellen. We konden met haar meerijden daarheen, mijn weeën gingen tijdens de autorit gewoon door. Voelde alsof ik in een tv-serie zat toen ik al puffend in het rolstoel het ziekenhuis werd binnengereden. Daar overgedragen aan gelukkig hele fijne verloskundige van het ziekenhuis. Mocht meteen proberen te persen op de baarkruk, maar echt stevige persweeën bleven uit, dus kreeg ik weeënopwekkers. Nog steeds kwam de kleine maar niet, en bleek dat ze zowel als sterrenkijker lag als een heel groot hoofd had. We spraken af dat ik nog een half uur zelf zou proberen en het anders een keizersnee zou worden. Uiteindelijk heb ik 3 uur geprobeerd te persen, waarvan 2 uur met weeënopwekkers, en echt alles op alles gezet om haar vaginaal geboren te laten worden omdat ik dat heel graag wilde. Maar toen die ‘deadline’ voorbij was was ik zo kapot dat ik me helemaal overgaf aan de keizersnee/ruggenprik.
Toen ze werd geboren bleek ze 4,6 kg. Geen wonder dat het moeilijk was haar eruit te persen! Dat, in combinatie met dat ik de rest van de bevalling echt als heel pittig herinner, maakt dat ik me goed kan neerleggen bij uiteindelijk toch in het ziekenhuis + keizersnee ondanks dat ik heel graag thuis wilde bevallen. Baal wel erg van lange herstel van keizersnee, en vond de 2 nachtjes die we nog in het ziekenhuis moesten blijven echt verschrikkelijk, maar nu zitten we gelukkig helemaal in een fijne babybubbel thuis en gaat het heel goed met ons. Lang verhaal, maar heb t voor deze mail ook even nog goed met mn vriend doorgesproken, en fijn om het even op papier te hebben gezet. Ik wens jullie allemaal hele mooie eerste maanden met jullie kindjes. Het lijkt me ook heel leuk om elkaar een keer te zien met de baby’s!
Veel liefs en een mooie zomer!
Esther
